Szczegóły pokrycia folią EPDM zielonego dachu spadzistego

Rys. 1. Przekrój przez dach zielony

Mając już pełne rozeznanie, jak poprawnie ułożyć poszczególne warstwy dachu zielonego na pokrytej połaci dachu i jak wykonać samo pokrycie deskowania dachu spadzistego pod uprawy zielone  oraz po zapoznaniu się ze szczegółami układania EPDM, można z powodzeniem projektować i wykonać zielony dach spadzisty.

Zatem zapoznajmy się ze szczegółami.

Najpierw przypomnijmy sobie strukturę dachu zielonego (rys. 1). Patrząc na przekrój dachu ocieplonego od spodu do góry, mamy następujące uwarstwienie:

• okładzina wewnętrzna, np. płyta gipsowo–kartonowa,
• paroizolacja od spodu krokwi dachowych,
• ocieplenie, np. wełną mineralną do wierzchu krokwi,
• wiatroizolacja, tj. folia wstępnego krycia dachu,
• przestrzeń wentylacyjna na wysokość kontrłaty,
• deskowanie,
• hydroizolacja z EPDM,
• dach zielony:

Wykończenie dachu w kalenicy
Na rys. 2, 3 i 4 przedstawione jest zagadnienie wykończenia dachu w kalenicy.

Kalenica jest przykryta pasmem folii EPDM. Brakuje więc tutaj otworów wylotowych powietrza wentylacyjnego – pomiędzy krokwiami musi się więc znaleźć kominek wentylacyjny odprowadzający powietrze z parą wodną, jaka przedostaje się od spodu, tj. z wnętrza budynku przez paroizolację (niewielka ilość), ocieplenie i wiatroizolację do warstwy wentylacyjnej (rys. 2).


Rys. 2. Membrana jest przerzucona przez kalenicę. Aby zapewnić wentylację, trzeba tu zamontować kominek

Aby zbyt duża liczba kominków wentylacyjnych w kalenicy nie szpeciła dachu, można je wykonać w co drugim polu między krokwiami (rys. 3). Wówczas w każdej parze krokwi należy nad nimi wykonać wycięcie w deskowaniu o szerokości równej połowie szerokości deski i długości około 20 do 25 cm poza gabaryt krokwi. Aby miejsce to było odpowiednio sztywne pod pokrycie folią EPDM, należy je przykryć blachą aluminiową grubości 1,5 do 2,0 mm i długości około 80 cm. W ten sposób w co drugim polu między krokwiami powietrze z warstwy wentylacyjnej przechodzić będzie do sąsiednich pól, gdzie znajdują się kominki.


Rys. 3. Kominki mogą znaleźć się w co drugim polu krokwiowym

Jak uszczelnić miejsce styku wywietrznika z pokryciem dachu?
W membranie EPDM wycina się otwór o średnicy dwa razy mniejszej od średnicy rury wywiewnej. Arkusz EPDM naciąga się na rurę bez daszku u góry. Zatem mając zamocowaną do deskowania rurę wywiewną, nakłada się na nią EPDM i dociska do deskowania. Przy pomocy pasa formflash łączy się folię EPDM naciągniętą na rurę wywiewną. Po nałożeniu pasa łączącego folię z rurą wywiewną, należy to połączenie zabezpieczyć mechanicznie przy pomocy kołnierza mocującego (rys. 4). W handlu można nabyć gotową obróbkę w postaci odcinka rury zwulkanizowanej z kwadratowym płatem folii. W tym przypadku wystarczy tylko u góry zastosować kołnierz mocujący.


Rys. 4. Sposób uszczelnienia podstawy kominka

Wykończenie dachu przy okapie
Przy okapie mamy do rozwiązania dwa zagadnienia:

• wloty powietrza wentylacyjnego,
• zabezpieczenie substratu przed zsuwaniem.

Jeśli chodzi o pierwsze zagadnienie, to przy normalnym okapie sprawa jest typowa jak dla dachu wentylowanego. Oznacza to, że folia wiatroizolacyjna ułożona na krokwiach jest zamocowana kontrłatą.
Przestrzeń wentylacyjny pomiędzy folią wstępnego krycia dachu i spodem deskowania połaci jest przeznaczona do wentylowania. Na rys. 5 strzałki przy okapie wskazują wlot powietrza wentylacyjnego, wyloty w kalenicy i w krawężnicach oznaczono kółkami.


Rys. 5. Schemat wentylacyjny połaci dachowych

Problemem jest wlot powietrza w koszu przy wklęsłym załamaniu połaci dachowych. Strzałki w koszu pomiędzy krokwiami kulawkami oznaczają wlot powietrza do wentylowania pustki wentylacyjnej. Jak to jednak wykonać? Podpowiada to rys. 6. Z reguły krokiew koszowa ma duży przekrój poprzeczny, ponieważ ma znaczną długość (wynika to z obliczeń statycznych z jednej strony i z zasad konstruowania z drugiej strony). Dobrze jest, żeby przekrój był zbliżony do kwadratu – chodzi o odpowiednią szerokość krokwi koszowej dla potrzeb wentylacyjnych. Jest to wymóg konstrukcyjny, a nie statyczny. Korzystny jest przekrój 20/24 cm.


Rys. 6. Wlot powietrza w koszu

Jak wynika z rys. 6, krokwie kulawki są u góry zlicowane z krokwią koszową. Kontrłaty dochodzą tylko do bocznych krawędzi krokwi koszowej. Deskowanie połaci też nie może wychodzić poza boczne krawędzie krokwi koszowej. Sam kosz należy przykryć grubszą i szerszą deskę. W koszu na deskowaniu należy ułożyć blachę aluminiową, a potem całość połaci pokryć folią EPDM. U samego dołu wlot powietrza do kosza należy zabezpieczyć siatką z drutu miedzianego o drobnych oczkach.

Drugim problemem jest wykończenie dachu przy okapie związane z zabezpieczeniem substratu przed zsuwaniem się wraz z zielenią. Najlepiej jest wykonać przy okapie progi ochronne zatrzymujące substrat wraz z zielenią (rys. 7). Jeżeli ze względów estetycznych próg ochronny jest odsunięty nieco wyżej okapu, trzeba wykonać zakończenie okapu jak na rys. 8. Pokazane są tu trzy warianty. W każdym przypadku dobrze jest nieco obniżyć grubość substratu przy okapie.


Rys. 7. Próg zabezpieczający przed zsuwaniem się substratu

Na rys. 8A na deskowaniu zamocowane są uchwyty rynnowe, obróbka blaszana okapu i obróbka blaszana stabilizująca substrat przy okapie. Ten element należy wykonać z blachy aluminiowej zagiętej w formie kątownika. U dołu muszą być otwory do odpływu nadmiaru wody opadowej. Dopiero po takiej obróbce okapu połać pokrywa się folią EPDM. Zmniejszenie grubości substratu przy okapie daje mniejsze parcie na obróbkę i poprawia wygląd dachu. Obróbka ta jest ciągła wzdłuż okapu dachu.

Na rys. 8B obróbka okapu prawie niczym nie różni się od tej z rys. 8A, lecz nie ma ona otworów do spływu nadmiaru wody, natomiast długość tych blach wynosi ok. 0,5 do 0,8 m, z przerwami między poszczególnymi blachami ok. 5 cm. Jest to prostsze w wykonaniu.

Jeszcze inny wariant przedstawia rys. 8C. Po wykonaniu obróbki okapu (pas nadrynnowy) do krokwi przybija się hakowaty wspornik z przyspawaną u góry blachą z otworami do mocowania deski oporowej (która powinna być dobrze zaimpregnowana przed działaniem wilgoci). Wspornik powinien być ocynkowany, a część wystająca na zewnątrz powinna być dodatkowo pokryta farbą antykorozyjną.


Rys. 8A, 8B, 8C. Różne warianty wykończeni okapu z zabezpieczeniem przed zsuwaniem się zielonego dachu

Ostatnim zagadnieniem jest obróbka komina i ścian wystających ponad dach. Tutaj izolacja przeciwwilgociowa (membrana EPDM) powinna być wywinięta na wysokość co najmniej 10 cm powyżej substratu. U góry zakłada się listwę dociskową mocowaną do muru. Narożniki wypukłe i wklęsłe można obrobić samemu, lecz lepiej użyć do tego gotowych prefabrykowanych kształtek.

Opracował: Edmund Ratajczak
Pracownia „Expronad”


CZYTAJ WIĘCEJ

Substrat na dachy zielone
Specjalistyczne kruszywa na zielone dachy

---