Papy modyfikowane

Papy bitumiczne
Papy bitumiczne są materiałami składającymi się z wkładki nośnej (osnowy) otoczonej z obu stron masą bitumiczną. Właściwości pap bitumicznych określone są normą europejską EN 13707:2004, posiadającą statut Polskiej Normy. Szczegółowe wymagania dotyczące poszczególnych parametrów określone są w normach powołanych, np. określanie właściwości mechanicznych przy rozciąganiu zawarte jest w normie EN 12311:1.

Wkładki nośne
Zadaniem wkładki nośnej jest utrzymywanie masy bitumicznej. Wkładka nośna w zasadniczy sposób wpływa na właściwości mechaniczne papy. Do podstawowych cech, które są zależne od wkładki, należą: wytrzymałość na rozerwanie, wydłużenie przy zerwaniu, przenikanie pary wodnej i odporność na przerastanie korzeni. Dwie ostatnie cechy nie są właściwościami mechanicznymi, lecz również zależą od wkładki nośnej.

Rodzaje bitumu
Masy bitumiczne stosowane do produkcji pap dzielą się na oksydowane i modyfikowane polimerami. Modyfikatory mają wpływ na inne właściwości papy niż wkładka nośna. Są nimi na przykład wodoszczelność, odporność na działanie warunków atmosferycznych, odporność na wysokie i niskie temperatury oraz odporność na starzenie. Bitum modyfikowany polimerami w porównaniu z bitumem oksydowanym charakteryzuje się m.in. takimi właściwościami jak: odporność na starzenie, zachowywanie swoich parametrów w długim okresie czasu, podwyższona wytrzymałość na działanie wysokich temperatur czy podwyższona giętkość w niskich temperaturach. Ta ostatnia cecha w połączeniu z odpowiednimi wkładkami nośnymi z poliestru nadaje papom znakomitych właściwości mechanicznych: znacznie podnosi ich wytrzymałość na rozrywanie oraz wydłużenie. Dotyczy to zarówno pap bitumicznych modyfikowanych elastomerami, jak i plastomerami.

Papy polimerobitumiczne
Papy polimerobitumiczne są papami z wkładką nośną otoczoną z obu stron masą bitumiczną modyfikowaną polimerami.

Do produkcji pap stosuje się zwykle dwa podstawowe rodzaje bitumu:

• bitum modyfikowany elastomerami PYE,
• bitum modyfikowany plastomerami PYP.

Pierwszy z nich jest bitumem destylowanym, z dodatkiem elastomeru, np. SBS. Szczególnymi właściwościami pap elastomerobitumicznych są:

• zachowanie dobrych właściwości w szerokim zakresie temperatur,
• dobra wytrzymałość na działanie podwyższonych temperatur oraz na nagłe zmiany temperatur,
• dobra elastyczność również w niskich temperaturach,
• długotrwała żywotność materiałowa i odporność na działanie warunków pogodowych,
• dobra zdolność klejenia przy użyciu gorącej masy bitumicznej 100/25,
• bardzo dobra przydatność do zgrzewania palnikiem.

Papy plastomerobitumiczne wykonane są z bitumu destylowanego, który modyfikowany jest plastomerem (np. APP) i odznaczają się następującymi właściwościami:

• zachowanie dobrych właściwości w szerokim zakresie temperatur,
• bardzo dobra wytrzymałość na działanie wysokich temperatur i dobra giętkość w niskich temperaturach,
• plastyczność, która zapewnia wysoką stabilność po wbudowaniu,
• długotrwała żywotność materiałowa i odporność na działanie warunków pogodowych,
• dobra przydatność do zgrzewania palnikiem.

Papy samoprzylepne
Polimerobitumiczne papy samoprzylepne zbudowane są tak jak wszystkie inne papy również z wkładki nośnej oraz masy bitumicznej po obu stronach. Spodnia warstwa bitumu ma właściwości samoprzylepne. Montaż polega na rozwijaniu rolki przy równoczesnym ściąganiu folii zabezpieczającej. Szczegółowe wytyczne dotyczące montażu zawarte są w osobnym opracowaniu firmy Bauder „Instrukcja montażu BauderTEC/BauderTEC DUO”. Papy samoprzylepne stosowane są w szczególnych przypadkach, gdy stosowanie pap termozgrzewalnych jest wykluczone, a więc w następujących sytuacjach:

• gdy podłoże jest nieodporne na działanie ognia, np. termoizolacja ze styropianu lub podłoże z drewna,
• gdy ze względów bezpieczeństwa nie jest dopuszczalne posługiwanie się otwartym ogniem, np. na stacjach benzynowych.
• przy bardzo skomplikowanych połaciach, np. dachach szedowych lub o dużym nachyleniu.

Elastomerobitumiczna papa samoprzylepna BauderTEC KSA

Oznakowanie pap
Do oznaczania typów pap bitumicznych stosowane są symbole normowe. Są one stosowane jednak w nazwach typowych pap normowych, czyli takich, których właściwości nie wykraczają zbytnio ponad wymagania stawiane przez normę. Dla pap, których właściwości znacznie przekraczają wymagania normy stosowane są zazwyczaj nazwy własne producenta, np. Bauder KARAT. Oznaczenie normowe można objaśnić na przykładzie bardzo popularnej papy Bauder PYE PV 250 S5 nat.


Nazwa handlowa tej papy składa się z nazwy producenta „Bauder” oraz z następujących symboli:

• PYE – oznacza bitum modyfikowany elastomerami (niem. Polymerbitumen elastomermodifiziert),
• PV – oznacza materiał z którego wykonana jest wkładka nośna; tu jest to włóknina poliestrowa (niem. Polyestervlies),
• 250 – oznacza gramaturę wkładki nośnej w g/m²,
• S – oznacza, że jest to papa zgrzewalna (niem. Schweißbahn),
• 5 – oznacza grubość papy w milimetrach,
• nat – dodatkowe określenie, z którego wynika, że jest to papa z posypką w kolorze naturalnym (niem. Naturschiefer, czyli łupek naturalny).

Drugim podstawowym typem modyfikatorów polimerowych są plastomery. Przykładem papy modyfikowanej tymi związkami może być papa Bauder PYP PV 200 S5 EN.

• PYP – oznacza w tym przypadku bitum modyfikowany plastomerami (niem. Polymerbitumen plastomermodifiziert),
• EN – jest często stosowanym oznaczeniem, nie wynikającym z żadnych wytycznych, lecz stosowanym potocznie przez producentów od ok. 10 lat w związku z wprowadzeniem nowych europejskich norm. Oznaczenie to znajduje się wyłącznie na papach z posypką łupkową, czyli nawierzchniowych.

Na podst. materiałów firmy Bauder


CZYTAJ WIĘCEJ

Papa wierzchniego krycia
Hektary papy na trapezie
Papa bitumiczna do klejenia na zimno lub na gorąco

---