DACHY - pokrycia dachowe, okna dachowe, dachy, membrany, blachodachówka, dachówka cementowa, dachówka ceramiczna, branża dachowa i dekarska, akcesoria dachowe, poddasza

Wszystkie części budynku wystawione na działanie zmiennych warunków atmosferycznych
i niczym nie zabezpieczone są po pewnym czasie uszkadzane przez wnikającą wilgoć. Z tego powodu wszelkie korony muru, gzymsy, attyki, parapety zewnętrzne, wysunięte cokoły i inne eksponowane elementy chronione są metalowymi obróbkami. Do ich mocowania dekarze i blacharze stosują technikę klejenia, która pozwala na pewne zamocowania wszystkich rodzajów blach na murze.

Mocowanie klejem
Blachy mogą być mocowane do muru metodą mechaniczną lub klejone Enkolit®-em. Ten ostatni sposób zdobywa coraz szersze zastosowanie. Po raz pierwszy firma Enke Werk użyła kleju do mocowania blach już ponad 30 lat temu. Przeprowadzane przez firmę badania wytrzymałości połączenia wykazały, że nawet po tak długim okresie mocowanie jest nadal bez zarzutu. Żeby osiągnąć dobry efekt końcowy, należy oczywiście postępować według wytycznych producentów stosowanej blachy i technologii firmy Enke Werk.

Technika klejenia nadaje się do zastosowania do wszystkich powszechnie używanych w dekarstwie blach: tytanowo-cynkowych, stalowych ocynkowanych, miedzianych, aluminiowych, ołowianych i ze stali szlachetnej.

Bez oznak korozji
Najpopularniejszy sposób mocowania blach polega na montażu metalu za pomocą kątowników i specjalnych profili mocujących. W takim rozwiązaniu pokrycie trzyma się jedynie na zamocowaniach przy brzegach, płaska powierzchnia muru jest nakryta luźno spoczywającą blachą. Klejenie pozwala natomiast na pewne przymocowanie całej powierzchni blachy do muru.

Pod tak położonymi blachami nie powstają puste, wypełnione powietrzem przestrzenie. Zaletą tego rozwiązania jest także chociażby to, że podczas deszczu blacha nie „bębni” nieprzyjemnie, a silny wiatr nie targa blachami. Wykluczona jest również korozja podpowierzchniowa, która mogłaby się pojawić od strony muru.

Enkolit® – trwale plastyczny klej na bazie bitumów
Enkolit® używany do klejenia blach na zimno to elastyczna masa klejąca i uszczelniająca, produkowana na bazie bituminów, trwale plastyczny. Nadaje się do przyklejania blach z różnych metali do podłoży stałych i zachowuje swe właściwości aż do temperatury 110°C. Połączenia wykonane zgodnie z przepisami i zaleceniami z biegiem czasu uzyskują przeciętnie wytrzymałość 500 kN/m². Klej jest odporny na działanie gazów i wyziewów przemysłowych, wód morskich i opadowych, ma własności grzybobójcze i antykorzenne.

Przed rozpoczęciem prac należy przeprowadzić na podłożu próbę przydatności dla kleju. Masę klejącą można stosować na podłożach betonowych, z cementu włóknistego, z kamienia naturalnego i sztucznego, z łupka, sklejki i płyt wiórowych z powłokami żywicznymi.

Podłoże musi być twarde, suche i czyste i nie powinno wykazywać większych nierówności. Czyste, gładkie, niepylące podłoże nie wymaga zagruntowania. Kruszące się części powierzchni muru należy usunąć, a następnie powierzchnię wygładzić. Enkolit®-em można kleić blachy powlekane żywicami akrylowymi, poliestrowymi i alkidowymi. Powłoki innych rodzajów wymagają przeprowadzenia prób przydatności.

Podłoża drewniane muszą być suche i wysezonowane – w ten sposób unika się powstawania nierówności. Klej nie reaguje na standardowe środki ochrony drewna. Przy klejeniu blach na powierzchniach pionowych lub pochyłych zalecane są dodatkowe mechaniczne zamocowania.

Enkolit®-u nie należy stosować na podłożach bitumicznych, papach z tworzyw sztucznych oraz niemineralnych materiałach termoizolacyjnych.

Uwaga na temperaturę
Prace przy sklejaniu powinno się przeprowadzać, gdy temperatura otoczenia mieści się pomiędzy 5 a 30°C, w razie potrzeby klej można ogrzać wstawiając puszkę do ciepłej wodzy lub przy pomocy pasa grzewczego. Łączone materiały także powinny mieć temperaturę zawierająca się w podanym wyżej przedziale, w przeciwnym razie osadzająca się na powierzchni szadź niekorzystnie wpłynie na połączenie.

Masę klejąca nakłada się specjalną szpachelką, rozkładając ja równomiernie na całej powierzchni. Należy zwrócić przy tym uwagę, aby klej nakładać tylko w jednym kierunku, dzięki czemu przy dociskaniu blachy powietrze zostanie wypchnięte i pod pokryciem nie powstaną wolne przestrzenie.

Zużycie Enkolit®-u wynosi przeciętnie
2 do 3 kg/m² przy równym podłożu; nierówności podwyższają zużycie, które nie powinno jednak przekroczyć 5 kg/m².

Czas wiązania kleju uzależniony jest od temperatury powietrza. Żeby uzyskać natychmiastowe, dobre połączenie, należy na klejone powierzchnie wywierać równomierny nacisk, np. ręcznie lub delikatnie „depcząc”.

Powierzchnie poziome, przykrywane kilkoma kawałkami blachy, zaopatrywane są od spodu w pasma blachy o co najmniej 10 cm szerokości – kawałki te układa się pod fugami. Obróbki lub profile o długości ponad 6 m wymagają zastosowania specjalnych kompensatorów.

Przy pokrywaniu powierzchni pionowych lub nachylonych stosować należy punktowe mocowania mechaniczne, zabezpieczające świeżo przyklejone blachy przed ześlizgnięciem się. Mogą to być np. ukryte hafty lub listwy. Powierzchnie takie należy obustronnie pokrywać klejem (na każdą stronę ok. 1–1,5 kg/m²), blachy należy dociskać szczególnie starannie. W przypadku pochyłych murów rolę kompensatorów mogą pełnić po prostu zakłady arkuszy.

Bogusław Ziółkiewicz
Enke Werk
Zdjęcia: Enke Werk

Zamieszczone zdjęcia przedstawiają obiekty referencyjne, na których z powodzeniem zastosowano technikę klejenia obróbek blacharskich Enkolit®-em: pałac Czapskich w Warszawie, pałac w Wilanowie, wiadukt Karowa.

Źródło: Dachy, nr 2 (110) 2009

Data publikacji: 2011-04-20

CZYTAJ WIĘCEJ

Dachy przemysłowe z blachy trapezowej
Nowa powłoka blach dachowych
Blacha w nowej szerokości

DODAJ KOMENTARZ

Wymagane: Zaloguj się aby dodać komentarz

> Zaloguj się